Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Martin Opitz

Ïðî÷èòàíèé : 121


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ueber den Thurn zu Straßburg

Printz  aller  hohen  Thürn',  als  jemals  wird  beschauen
Der  Sonnen  klarer  Glantz  und  vor  beschauet  hat,
Wie  recht,  weil  Straßburg  ist  dergleichen  schöne  Stadt,
Hat  man  dich  nur  in  sie  alleine  müssen  bauen.

Du  rechtes  Wunderwerck  bist  zierlich  zwar  gehauen,
Doch  noch  bey  weitem  nicht  zu  gleichen  in  der  That,
Der  seinen  Policey,  dem  weisen  Recht'  und  Rhat',
Und  grosser  Höffligkeit  der  Männer  und  der  Frauen,

Welch'  über  deine  Spitz'  an  Lobe  zu  erhöhen:
Kein  Ort  wird  irgend  je  gefunden  weit  und  breit
Der  ihnen  gleichen  mag  an  Güt'  und  Freundligkeit.

Wie  wol  gibt  die  Natur  hiermit  uns  zu  verstehen,
Daß,  wann  die  Bäue  gleich  mehr  steinern  sind  als  Stein,
Der  Menschen  Hertzen  doch  nicht  sollen  steinern  seyn.


Íîâ³ òâîðè