Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 7
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Dietmair von Aist

Ïðî÷èòàíèé : 120


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ûf der linden obene

Ûf  der  linden  obene              dâ  sanc  ein  kleinez  vogellîn.  
vor  dem  walde  wart  ez  lût:              dô  huop  sich  aber  daz  herze  mîn  
an  eine  stat  da'z  ê  dâ  was.                ich  sach  die  rôsebluomen  stân:  
die  manent  mich  der  gedanke  vil              die  ich  hin  zeiner  frouwen  hân.  

"Es  dunket  mich  wol  tûsent  jâr              daz  ich  an  liebes  arme  lac.  
sunder  âne  mîne  schulde              fremdet  er  mich  mangen  tac.  
sît  ich  bluomen  niht  ensach              noch  hôrte  kleiner  vogele  sanc,  
sît  was  mir  mîn  fröide  kurz              und  ouch  der  jâmer  alzelanc."


Íîâ³ òâîðè